Галіна Казіміроўская: «Мы паўсюль распавядаем праўду пра тое, што адбываецца ў Беларусі»

— Для мяне асобны цуд, як спрацавала кроў нашых продкаў, што гэтыя песні ў нас адгукнуліся, — кажа Галіна Казіміроўская ў інтэрв'ю Свабода Premium. — Песня «Сцяг», якую потым спявалі на ўсіх маршах. Нягледзячы на тое, што традыцыі не было, што яе знішчалі і не давалі ёй нарадзіцца, народ падхапіў і палюбіў.

Наш хор пераследаваўся. Улады баяліся. Думаю, таму, што спевы аб'ядноўваць, натхняюць. А ім трэба, каб людзі хадзілі сумныя, расчараваныя.

Дырыжор расказала пра падрыхтоўку выступленняў хору ў Беларусі.

— Калі гэта быў гандлёвы цэнтр, то туды ехаў чалавек з нашай каманды, рабіў фотаздымкі, думаў, каго і дзе паставіць. Мы малявалі схемы, адкуль кожнаму з'явіцца.

Людзі ведалі за гадзіну, дзе ім трэба быць і што спяваць. З 400 чалавек 50-100 маглі апынуцца ў гэтым месцы. То бок не ўсе цалкам, але каманда ўсё роўна была вельмі мабільная. Але ж, канешне, чым больш было ціску, затрыманняў, тым станавілася меньш людзей, але выжыла ядро, якое жыве дагэтуль.

Спачатку мы не думалі так хаваць свае твары, але пасля хвалі затрыманняў вырашылі гэта рабіць. З цягам часу мы зразумелі, што там патрэбна штосьці адметнае, свае, і вырашылі, што гэта будуць байкі. Зараз я магу ўжо сказаць, што лагатып нам прыдумаў Уладзімір Цэслер.

Праз пяць гадоў, адзначае Галіна, эмацыйны стан хору зусім іншы.

— Мы стаім на тых жа самых пазіцыях, мы ў іх укараніліся. Перадусім мы выйшлі на вуліцу супраць гвалту і падману. На жаль, тэма актуальная. Тэма палітзняволеных стала для нас адной з самых галоўных на працягу ўсіх гэтых гадоў.

Мы хочам дапамагчы нашаму краю стаць вольным, і акрамя таго, што захоўваем культуру, нашы песні, ідэнтычнасць, мы яшчэ і паўсюль распавядаем праўду пра тое, што адбываецца ў Беларусі. Мы спрабуем захаваць сувязь. У нейкім сэнсе я думаю, што мы пайшлі ў глыбіню, падраслі культурна і гістарычна.